در اين ماهنامه از ØÙ‚وق بشر Ùˆ کشتار سخن بسيار آمده، اما هيچکدام مانند نوشتار مبارزان از بند رسته، مرا نيازرد. مي دانستم Ú©Ù‡ رژيم تا Ú†Ù‡ ØØ¯ÙŠ Ø¬Ù†Ø§ÙŠØª کرده، بار ها در باره ددمنشي رژيم خوانده ام – اصلا ÙŠÚ©ÙŠ از دلايلي Ú©Ù‡ به اين ØØ¯Ø§Ù‚Ù„ کار در ديدگاه ادامه مي دهم بخاطرآنهاست
از هر ايده و مرامي که باشندولي باز هم با خواندن اين کلمات بخود مي پيچم.
اي واي Ú©Ù‡ بر ملت ما Ú†Ù‡ گذشته است، اي واي بر ما Ú©Ù‡ چنين قهرماناني را از دست داده ايم، اما هنوز نياموخته ايم Ú©Ù‡ براي آزادي – ØØ¯Ø§Ù‚Ù„ براي اداي Ø§ØØªØ±Ø§Ù… به آنها، از خود بيني بگذريم Ùˆ ÙŠÚ©ÙŠ شويم. هنوز نياموخته ايم Ú©Ù‡ براي خاطر تمام جانباختگان راه آزادي از طعن Ùˆ لعن يکديگر دست برداريم. اي واي برما Ú©Ù‡ خود پسندي Ùˆ خود Ù…ØÙˆØ±ÙŠ Ø±Ø§ کنار نمي گذاريم.
به اين باور رسيده ام که
آنها تنها کساني بودند Ú©Ù‡ به ØÙ‚وق بشر معتقد بودند، Ùˆ ما – نه! من، سالها بايد بتازم تا راه آنها را بيابم، هر چند اميدي ندارم Ú©Ù‡ آنروز برسد
تا بتوانم
براي اØÙ‚اق ØÙ‚وق ديگران از ØÙ‚وق خود بگذرم
آنها همچون ستارگاني هستند Ú©Ù‡ هر شب در آسمان انسانيت، دلهاي مأيوس را پر ÙØ±ÙˆØº مي کنند؛ ولي Ú†Ù‡ دور دست اند. Ú†Ù‡ والا مقام بودند، Ùˆ ما – نه! من، چقدر زميني!
يادشان گرامي، راهشان پر رهرو
درود بر جانباختگان مبارز و مجاهد خلق ايران
علي ناظر – 22 اوت 2004 -ديدگاه