در خبر ها آمده Ú©Ù‡ سيمين بهبهاني در کنار ديگر معترضين، همصدا آزادي زنداني سياسي را خواهان شده است. Ùˆ در اين مورد شعري سروده (برگرÙته از راديو Ùردا - باز تکثير در سايت ديدگاه) :
چگونه با دشمنت به دوستی تا کنم / تو رخت زندان تنت و من تماشا کنم؟
تو رخت زندان تنت Ùˆ من بمانم خموش. قسم به زن، نازنم اگر Ù…Øابا کنم.
اگر Ú†Ù‡ تلخ است ØÙ‚ØŒ نمی توانم نهÙت / زبان از آن بایدم Ú©Ù‡ آشکارا کنم.
زبان سرخ مرا غم سر سبز نیست / به پای ØÙ‚ Ù…ÛŒ روم، ز سر Ú†Ù‡ پروا کنم.
ببین دل تنگ من، خدای خوبم بگو / که با کدامین دعا دست بالا کنم؟
ز نور، یک آی بد که با گل روشنی، به شام زندانیان دریچه ای وا کنم.
گروه دور از خدا مدار جهل اند Ùˆ ظلم / خدای من، کاÙرم اگر مدارا کنم
هزار یوس٠ببین به بند اینان اسیر / نه موجب لعنتی است که بر زلیخا کنم
نه وارث تهمتی که گرگ را بسته اند / بگو که از این گناه چرا مبرا کنم؟
ببین Ú©Ù‡ با بندیان، برادران زمان / Ú†Ù‡ کرده اند از ستم، چگونه Øاشا کنم؟
به ØÚ©Ù… دیوان بلخ، Ú†Ù‡ نارواها رواست / نقیض اØکامشان بیار، امضا کنم
بي Ø´Ú© دÙاع از زنداني سياسي، خواه اسمش اکبر گنجي باشد يا زراÙشان يا باطبي Ùˆ يا ... کاريست Ú©Ù‡ بايد مورد ارج قرار بگيرد.
سوالي که به ذهن من خطور کرده اين است که وقتي صدتا صدتا مجاهد و مبارز را اعدام ميکردند، «نازن» ها چه کساني بودند؟ چه کساني مي دانستند که دختران مورد تجاوز قرار مي گيرند، اما «نازني» مي کردند و سکوت؟ مگر ايران بزرگترين زندان نيست؟ چرا سکوت کردند و مي کنند؟
آيا اگر بجاي زراÙشان (Ú©Ù‡ بايد براي آزادي اش بي چون Ùˆ چرا تلاش کرد)ØŒ مثلا اشر٠دهقاني، مسعود رجوي، Ùˆ يا ÙŠÚ© مبارز معتقد به مبارزه قهرآميز بود، باز هم همين تجمع تشکيل Ùˆ همين اشعار خوانده مي شد؟ آيا باز هم «نازن» بودند اگر «بادشمن به دوستي تا مي کردند»؟
چرا دÙاع از ØÙ‚ Ùˆ Øقوق انساني هميشه از دريچه خودبيني Ùˆ خودپسندي Ùˆ منÙعت طلبي گروهي مي گذرد؟
چرا دÙاع از Øقوق بشر Ùراسازماني نيست؟
چرا بايد Ùرهيختگان هم با «کلمه» بازي کنند؟
22 خرداد 1384
Printable version
Email it to a friend