Iran's Crises Unfolded  
IranCrises
 
Tuesday 30 May 2023
HOME
NEWS
ANALYSIS
INTERVIEW
POLITICS
SOCIAL
STATEMENTS
ECONOMY
SEARCH

���������������������� ����������������


چند سوال از چند حقوقدان، فعال حقوق بشر و امضا کننده بيانيه «در همسويي با بيانيه 565 نفر»
 [ علی ناظر]
[Source: سايت ديدگاه]


پيرامون بيانيه «درهمسويي با بيانيه ي ۵۶۵ نفرازانديشمندان وفعالان سياسي درايران» که به امضاي ايشان هم رسيده چند سوال، با قبول داده هاي زير که از متن بيانيه «همسويي» نقل شده است، به ذهن خطور مي کند. * در اينکه بايد نظام آينده «براساس عرف جوامع مدني و منشورملل متحد و اعلاميه ي جهانی حقوق بشر(و ميثاق هاي الحاقي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي )بين المللي حقوق مدني» باشد بحثي نيست؛ * در اينکه « انتخاباتي آزاد و همگاني و با نظارت مردم و نهادهاي بي طرفبراساستشكيل مجلس مؤسسان بين المللي براي تنظيم قانون اساسي جديد و مترقي به منظور برپايي نظام جمهوري عرفي و واقعي راه برون رفت از بحران سياسي- اجتماعي كنوني مي باشد.» هم ايراد زيادي نيست؛ * در اينکه « الغاء ولايت فقيه و نيز پايان دادن به استبداد مذهبي و حكومت ديني در تماميت آن و برقراري نظام جمهوري عرفي و واقعي» خواست اصلي مردم است هم موافقم؛ * در اينکه بايستي « مبارزه اي پيگيربراي آزادی احزاب و اجتماعات، زندانيان سياسی، آزادی مطبوعات، آزادی خبرنگاران، وبلاک نويسان و آزادی تمامآزادي دستگاههای ارتباط جمعی را برخرده كاري ها و حركت هاي انحرافي مقدم» دانست هم حرفي نيست. اما مي پرسم: 1- فرق اين بيانيه با طرح پيشنهادي رفراندوم سازگارا در چيست؟ آيا آنها روي مفاد حقوق بشر تأکيد نداشتند؟ آيا در ميان امضا کنندگان آن طرح از «انديشمندان، فعالان سياسی ودانشجوئی درايران»، که « سابقه ي درخشان مبارزات آزاديخواهانه» هم داشته، و از «طيف گسترده ي امضاء كننده» تشکيل شده باشند، وجود نداشت؟ 2- آيا اين بيانيه 565 نفر در مسير سرنگوني نظام طراحي شده يا رفورم مسالمت جويانه آن؟ اگر در مسير رفورم مسالمت جويانه رژيم طراحي شده، مي توانم بپرسم که چه فرقي با طرح رفراندوم سازگارا دارد؟ و اگر در مسير سرنگوني نظام تدوين شده، مي شود پرسيد چه ابزار و راه کارهايي ارائه شده است؟ 3- آيا بنا به تجارب بسيار پر بار و گرانبهاي شما، نه تنها بعنوان يک فعال حقوق بشر بلکه از جايگاه يک حقوقدان، رژيم ها با ماهيت اين رژيم مستبد مذهبي، اينطوري سرنگون مي شوند؟ 565 نفر بيانيه بدهند، و 565 نفر ديگر در «همسويي» با آن بيانيه اي ديگر صادر کنند؟ اگر پذيرفته مي شود که هيچ رژيمي با صدور بيانيه سرنگون نمي شود، چه مراحل حقوقي اي بايد طي شود تا مفاد مورد دلخواه در اين بيانيه «همسويي» جامه عمل بپوشند؟ آيا اين مراحل به جز آنست که در طرح رفراندوم سازگارا زمينه سازي شده بود؟ البته و بي شک جملات اين بيانيه «همسويي» راديکالتر و دموکراتيک تر از طرح سازگارا است، اما در محتوا و نحوه ي دستيابي به خواست هاي مندرج در بيانيه «همسويي»، چه تفاوت ماهوي اي ارائه شده است؟ 4- آيا اينگونه «همسويي» ها مبارزات مردم را کُند مي کند يا سرعت مي بخشد؟ جوانان و سرخوردگان از رژيم با خواندن اين بيانيه به نزديک تر شدن سرنگوني رژيم اميدوارتر مي شوند، يا سرخورده تر مي شوند، چون «انديشمندان» بي آنکه به ارائه طريق براي سرنگوني نظام «انديشيده» باشند، برنامه و ماهيت «نظام جمهوري عرفي» را مشخص مي کنند؟ آيا درد مردم ماهيت نظام آينده است، يا نظام کنوني؟ آيا سردرگمي اپوزيسيون در نبود شناخت از آنچه مي خواهند است، يا در شکل و ماهيت براندازي رژيم مستبد مذهبي؟ آيا نبايستي هر بيانيه اي که صادر مي شود، در وهله اول بر نحوه ي سرنگوني تاکيد کند و سپس به «خرده كاري ها و حركت هاي انحرافي» بپردازد؟ 5- و در آخر به ريشه مي پردازم و مي پرسم: چه شده است که ديگر کسي از نحوه ي سرنگوني صحبت نمي کند، ولي همه امضا کنندگان بيانيه ها به بعد از آن مي پردازند؟ آيا اين دليل بر بي برنامگي است، يا تسليم به مقدرات زمانه؟ و يا تائيدي است بر شکست تمام راه ها و کُند شدن تمام ابزارها؟ علي ناظر – 7 آوريل 2005 - ديدگاه



[Posted comments]

No press releases currently available



Iran's Crises  1998 - 2007   ©