· من به خانواده ابراهیم آل اسØاق Ú©Ù‡ عمری را برای رهایی خلق در زندان شاه گذراند Ùˆ Ù„Øظه ای از آتش مبارزه دور نبود، اما چون از مجاهدین جدا شده بود، تسلیت نمی گویم.
· من به خانواده مهدی ÙتØی، Ú©Ù‡ بخاطر Ù…Øروم شدن از درمان Ùˆ مراقبت پزشکی توسط گماشتگان نوری مالکی، در اشر٠در گذشت، تسلیت نمی گویم، چون مهدی ÙتØÛŒ تصمیم گرÙته بود در اشر٠بماند.
· من به خانواده علی صارمی، Ú©Ù‡ بیش از نیمی از عمرش را در زندان های جمهوری اسلامی گذراند، اما چون از ساکنین اشر٠Øمایت کرد، تسلیت نمی گویم.
· من مرگ خود خواسته علیرضا پهلوی را به خانواده داغدارش تسلیت نمی گویم، چون من ضد سلطنت هستم. من زخم خورده شاه هستم، من «رادیکال و مترقی» هستم.
· در باره شما نمی دانم، اما گاهی اوقات از این «من» عÙÙ‚ ام Ù…ÛŒ گیرد.
گاهی اوقات یادم Ù…ÛŒ رود Ú©Ù‡ برای Ú†ÛŒ Ùˆ به Ú†Ù‡ دلیلی تبعیدی ام. هدÙÙ… از «سرنگونی طلبی» چیست. گاهی اوقات یادم Ù…ÛŒ رود Ú©Ù‡ مهمتر از هر چیز، Ùراتر از هرچیز، «رادیکال تر Ùˆ مترقی تر» از هر چیز، اØترام به مقام انسان، انسانهای دردمند، انسانهای پیشرو، انسانهای انقلابی، Ùˆ Øتی بازماندگان شاه Ùˆ طرÙداران مجاهدین Ùˆ ... است.
نمی دانم چرا، اما برای تسلیت Ú¯Ùتن برای مرگ این انسانها دستم به قلم نمی رود. البته اگر مجاهد Ù…ÛŒ بودم، هزاران صÙØÙ‡ در باره ÙتØÛŒ Ùˆ صارمی Ù…ÛŒ نوشتم. اگر «شاهی» Ù…ÛŒ بودم، سایتها Ùˆ رادیو های طرÙدار سلطنت را پر Ù…ÛŒ کردم، اگر «بریده» Ùˆ یا «جداشده» از «سازمان» Ù…ÛŒ بودم، از آل اسØاق ها Ù…ÛŒ نوشتم، ولی چون نیستم «تسلیت» نمی نویسم – اول از همه، باید وابسته به این گروه Ùˆ یا آن گروه باشم تا Ùقط در باره غمها Ùˆ دردها Ùˆ داغهای «گروه»م بنویسم.
یادم Ù…ÛŒ آید، روزی Ú©Ù‡ سربازان مالکی تØت Ùرمان خامنه ای با تیر Ùˆ تبر به اشر٠Øمله کردند، رضا پهلوی آن Øرکت پلید را تسلیت Ú¯Ùت. اما امروز Ú©Ù‡ برادر او (یعنی پسر شاهی Ú©Ù‡ بیژن جزنی Ùˆ Øنی٠نژاد را به قتل رساند) در تبعید، بر اثر اÙسردگی (Ùˆ یا به هر دلیلی) پشت به زندگی Ù…ÛŒ کند، این «من رادیکال Ùˆ مترقی» سکوت Ù…ÛŒ کنم. آیا شما از این «من» عÙÙ‚ تان نمی گیرد؟
علی ناظر
16 دی 1389
Printable version
Email it to a friend