وقتي طناب دار را بر گردن صدام Øسين Ú©Ù‡ جنايات او عليه مردم عراق بر کسي پوشيده نيست، اÙتاد، بي Ø´Ú© ÙاتØهء دموکراسي صادراتي جهانخواران خوانده شد.
سياستمداراني Ú©Ù‡ با هزار شعار به کشوري ØŒ بالنسبه بي دÙاع، Øمله کردند Ùˆ به مردم وعدهء دنيايي بهتر دادند، اگر Ú†Ù‡ مردم کشور خودشان در انتخابات بعدي مي توانند رأي مخالÙت خود با اشغال را به گوش جهانيان برسانند، اما در اين قتل شريکند. کارکرد اين سياستمداران Ùˆ پاسداران سياست آنها Ú©Ù‡ سرزمين عراق را به اشغال در آورده اند، کمتر از صدام جنايت نکردند. صدام به نام خلق عرب Ùˆ «بعث» Ùˆ اشغالگران «دموکرات» به نام «آزادي» مردم عراق را به خاک Ùˆ خون کشاندند
زماني که، قاعدتا نبايد دور باشد، رژيم جنايتکار اسلامي سرنگون شد، بايد تمام سردمداران اين رژيم جور Ùˆ ستم از بهترين امکانات دÙاعي برخوردار بشوند، Ùˆ مطمئن باشند Ú©Ù‡ پايان جنايات آنها، اعدام نخواهد بود. نيروهاي انقلابي Ùˆ راديکال Ùˆ مردمي از همين امروز بايد مرز خود را با اين «بربريت لخت Ùˆ عور» مشخص کنند.
نهادي و دولتي که به اعدام مسوولين دولت پيشين رضايت دهد، بي شک خود برپا کنندهء چوبه هاي دار و جوخه هاي اعدام براي مردم خود خواهد بود.
عاقبت تمام ديکتاتور ها رو برو شدن با خلق شاکي از آنهاست، اما عاقبت مردم يک کشور نبايد بربريت و جنايت باشد.
علي ناظر – 9 دي 1385
Printable version
Email it to a friend